دلم شکسته و دوباره زائر مدینه‌م

دلم شکسته و دوباره زائر مدینه‌م
تُو مسجدالنبی خودم رو دارم می‌بینم
بال ملائکه فرش پای اهل علمه
(به پای منبر امامِ صادق می‌شینم) ۲

یه گوشه جابرابن‌حیان
نشسته روبه‌روی خورشید
یه گوشه محو «قُلْ هُوَ اللَّهُ»
مفضّل و حدیث توحید

سرفرازم، شده دین تو مذهب من
سرفرازم، شده راه تو مکتب من
(سرفرازم، که شده ذکرِ رو لب من) ۲

واویلا...

*****

شبیه تشنه‌ای که پا به دریا می‌ذاره
کنار منبر آقا نشسته زُراره
یه گوشه انگار ابوبصیر رو می‌بینم
حدیث کربلا شنیده و بی‌قراره

حدیث غربت امامو
باید شنید از این مدینه
(که غربت امامِ صادق
مثل امیرِ مؤمنیه) ۲

سرفرازم، شده دین تو مذهب من
سرفرازم، شده راه تو مکتب من
سرفرازم، که شده ذکر رو لب من

واویلا...