دلشوره زینب

یا اباعبدالله...

شب شب عاشوراست، کرب‌بلا غوغاست
دل‌شوره‌ی زینب از فرداست

فردا تو این صحرا، لاله‌های زهرا
رو لبشون ذکر، واویلاست

با گریه می‌گه خواهر، الهی که برادر نشی و
نشم من غریب و بی یاور

نبینم که پیشم نباشی، برادر
الهی الهی الهی

الهی که سحر نیاد و
عمر حسین سر نیاد و
از سرتون خبر نیاد و

یا اباعبدالله...

شب شب بارونه، دلا غزل‌ خونه
امشبی رو ارباب، مهمونه مهمونه

اونی‌که دل‌خونه، عمه‌ی ساداته
که فردا تو صحرا، حیرونه حیرونه

امون از این زمونه
کی میره، کی میمونه

یکی بین گودال شکسته، واویلا
یه خواهر، رو خاکا نشسته، واویلا

یکی می‌شه، غریب و تنها
یکی می‌ره، بالای نی‌ها
حسین بی کفن، واویلا

هوای چشمامون، هوای بارونه
دوباره این نوکر، گریونه گریونه

یه مادر خسته، با ناله‌ای محزون
تو قتلگاه روضه می‌خونه میخونه

بُنَیَه قتَلوک، بُنَیَه قَتَلوک
بُنَیه ذبَحوک، بُنَیَه ذبحوک

بمیرم که آبت ندادن، ای مادر
بمیرم جوابت ندادن، ای مادر

جلوی خواهرت، حسین جان
بریده شد سرت، حسین جان
بمیره نوکرت، حسین جان