در دل خیمه گل یاسمنی داشت حسین

ای جان جهان جهان جان ادرکنی
ایوب زمین و آسمان ادرکنی
احیاگر کننده‌ی مسیحا الغوث
یا حضرت صاحب الزمان ادرکنی

یا صاحب الزمان

---

در دل خیمه گل یاسمنی داشت حسین
کودک تشنه‌ی شیرین سخنی داشت حسین

کاش مانند برادر حرمی داشت حسن
کاش مانند برادر کفنی داشت حسین

هر دو نورند تفاوت سر همسر دارند
بد زنی داشت حسن شیر زنی داشت حسین

سر زانوی برادر حسن آخر جان داد
کاش بالای سر خود حسنی داشت حسین

پسر مادر آب است که فرط عطش
خشک تر از لب صحرا دهنی داشت حسین

دید خواهر تن عریان برادر را گفت
خواست میدان برود پیرهنی داشت حسین

نعل ها سخت روی سینه‌ی او کوبیدند
ته گودال خودش سینه زنی داشت حسین

نعل بر سینه‌ی او خورد که ما سینه زدیم
سینه‌اش خورد شد و سینه زنم کرد حسین

ساربان زود خودش را ته گودال رساند
یادش آمد که عقیق یمنی داشت حسین

---

گفت حبسش کن که عشقش سر کِش است
بچه‌ی پروانه با آتش خوش است