خوش به حال هر که گشته مبتلای تو حسین

خوش به حال هر که گشته مبتلای تو حسین
افضل الاعمال ما گریه برای تو حسین

با تمام احترامی که به کعبه قائلم
قبلۀ ما می شود کرب‌وبلای تو حسین

گر همه عالم بگردانند رو از ما ، چه غم
پشتمان گرم است بر لطف و عطای تو حسین

آخر کار رفاقت بر غریبان غربت است
با همین نیت شدم من آشنای تو حسین

طعنه بر عرش خدا شش گوشۀ تو میزند
ریخته پای تو هستش را خدای تو حسین

هر شب ای آقا صدای یا بُنَیَّ می‌رسد
تا اذان صبح از صحن و سرای تو حسین

هیچ کس در تنگی جا بدتر از تو جان نداد
نیزه ها بستند راه دست و پای تو حسین

مادرت را فضه با هر زحمتی بیرون کشید
هیچ کس اما نشد مشکل گشای تو حسین

بشکند پای کسی که بر لبانت پا گذاشت
بعد از آن بالا نمی آمد صدای تو حسین

خواهرت را با کتک دارند بیرون می کنند
آمده تا جان دهد گودال جای تو حسین

گیسوانی را که زهرا با وضو شانه زده
مانده در دست عدوی بی حیای تو حسین