خوشا آن دل که در عالم پریشان علی باشد

خوشا آن دل که در عالم پریشان علی باشد
در این دنیای دور افتاده مهمان علی باشد

علی مولا، علی مولا...

بهشتی غیر از این پیدا نخواهد کرد در عالم
یتیمی که سرش بر روی دامان علی باشد

علی مولا، علی مولا...

وجود نخل از شهد رطب‌ها می‌شود لبریز
اگر در گوش آنها صوت قرآن علی باشد

علی مولا، علی مولا...

پریشان کرده‌ام گیسو، غزل می‌بارد از چشمم
دلم را نذر کردم تا پریشان علی باشد

مقامش برتر از شاهان عالم می‌شود روزی
کسی که خاک زیر پای سلمانِ علی باشد

علی مولا، علی مولا...

برای رد شدن از جاده‌اش باید جنون هم داشت
به مقصد می‌رسد هرکس که حیران علی باشد

به یاد میثم تمار می‌افتم که عمری را
به دنیا پشت کرده تا که خواهان علی باشد

همیشه جبرئیل از آستان دوست می‌خواهد
که از سربازهای تحت فرمان علی باشد

به ادراک سحاب آسمانی می‌رسد بی‌شک
کسی که لحظه‌ای در زیر باران علی باشد

علی مولا، علی مولا...

خدا در آیه‌های روشنِ قرآن بشارت داد
که جانِ پاک ختم المرسلین جانِ علی باشد

تمام رازهای خلقت از روز ازل باید
سرآغاز کتابی تحت عنوان علی باشد

علیٌ حُبُّهُ جُنَّة، قَسیمُ النارِ و الجَنَّة
به این ترتیب باید حشر از آن علی باشد

من از فُزتُ و رَبِّ الکعبه فهمیدم که بایستی
کلید رستگاری هم به دستان علی باشد