تایاحسین ذکر شریف شفاعت است

تا یا حسین ذکر شریف شفاعت است
نامی به غیر نام تو بردن حماقت است

پروانه‌وار سوز تو را می‌خریم ما
تا صبح دور شمع غمت می‌پریم ما

آتش به جان بال و پر ما بکش، حسین
از فطرس در تو مگر کمتریم ما

بین گذر نگاه به خیل گدا بکن
کاسه به دست در دل این معبریم ما

تا که میان روضه‌ی تو گریه می‌کنیم
انگار که از زمزم مکّه، سریم ما

وقتی تو پادشاه تمامی عالمی
پس خوش به حالمان که همه نوکریم ما

اوج کمال روح به گریه رسیدن است
یک عمر در طریقت چشم تریم ما

روح الامین به گریه‌ی ما رشک می‌برد
در روضه‌ات ملائکه دل می‌بریم ما

اشکی که خرج بزم تو باشد عنایت است
ممنون لطف زینب غم‌پروریم ما

برپایی مجالس ماه محرمت
بر عهده‌ی رضاست، بر این باوریم ما

کفّاش روضه‌های تو بوده‌است جدّ من
فرزندهای خادم پشت دریم ما

دست رقیه نان دهن دخترم گذاشت
جیره بگیر سفره‌ی این دختریم ما

(این گریه مهر خانوم پهلو شکسته است
در اصل چکه‌های لب کوثریم ما)۲

(چادر نماز فاطمه سقف حسینیه است
تا حشر زیر سایه‌ی این مادریم ما)۲