ای به شهر ری

ای به شهرِ رِی، مزارت رَشکِ جَنّات‌‌النعیم
آیتِ عُظمای حق، نَجلُ‌الحسن عبدالعظیم

آفتاب فاطمه، چشم و چراغ اهل بیت
منشأ فضل و کرامت، صاحب لطفِ عَمیم

هم شریف ابن شریف ابن شریف ابن شریف
هم کریم ابن کریم ابن کریم ابن کریم

قبله‌ی دل کعبه‌ی اهلِ ولایی نِی عجب
گر زند بیت‌الحرامت بوسه بر خاکِ حریم

زائر قبر تو یعنی زائر قبر حسین
خادم کوی تو یعنی خادم حجر و حَطیم

شهر رِی تا متّکی بر آستانِ قدس توست
تا قیامت نیستش از فتنه‌ی بیگانه بیم

چارمین نَجلِ کریمِ اهل بیتی، می‌توان
هشت جنّت را ببخشایی به شیطان رجیم

لاله سر آورد از شعله‌ی سبزش برون
باد اگر خاک حریمت را برد سوی جحیم

شاه‌ راهِ زائرت انّا هَدَیناه السّبیل
چلچراغ تربتت شمعِ صراط المستقیم

دست من گر کوتَه است از مرقد پاکِ حسین
یافتم از تربتت این جا همان فوزِ عظیم

هرکه در این سرزمین بر خاک تو صورت نهاد
در ثواب زائران کربلا گردد سهیم

یا حضرت عبدالعظیم...

دستِ من و دامنِ تو
فقرِ من و احسانِ تو
دردِ من و درمانِ تو

یا حضرت عبدالعظیم...