اگه مشهد میری

اگه مشهد میری اگه تهران میری
اگه داری سمت جنگلای گیلان میری

اگه میری تبریز اگه زنجان میری
و خلاصه داری هر کجای ایران میری

به قم وقتی که می‌رسی توقف کن
تو حَرم بهشته خودت رو آروم کن

یه سلامی بده به خواهر سلطان و
قلب مهربون سلطانو رو تصرف کن

خواهر سلطانه
دختر بارانه

شجره نامش هم سوره‌ی انسانه
حرف عادی زدنش با آیه‌ی قرآنه

یا معصومه مدد...

ایوون آئینت منو تکثیرم کرد
این منو غرورمو شکست و تحقیرم کرد

گنبدت تابید و منوتصخیرم کرد
آب شور قم رو خوردم که نمک‌گیرم کرد

حَرم هر روزی که برم برام عیده
گنبدش چشمه‌ی نور نور خورشیده

فرش زیر پای زائرای این بانو
قبر صد عالم و صد مرجع تقلیده

حافظ قرآنه
شارح انجیره

خادمی صحنش
جمله میکائیله

پرده‌های محملش
پَرای جبرائیله

یا معصومه مدد...

نجف و قم با هم راهشون یک طرفه
طعم سوهان قم هم طعم دِهین نجفه

می‌دونه هر کس که تو حَرم مشرفه
توی دست توئه کربلای روز عرفه

همین که توی عرش خونه آوردند
انبیا به رتبه‌ی تو غبطه می‌خوردند

اومدند ملائکه برای عرشی‌ها
آب حوض حَرمو تبرکاً بُردند

کَرم تو بین
زندگی مشهوده

تو روایت داریم
سندش موجوده

که فدائیت پدرت
امام کاظم بوده