ادب و غیرت اباالفضلت

ادب و غیرت اباالفضلَت
همه مدیون مادری تو بود
هرکسی لایقش که حیدر نیست
این علامت ز برتریِ تو بود

ام البنین...

پسرانت همه مرید علی
این برایت همیشه یک فضل است
افتخار شما همین بس که
پسرت حضرت اباالفضل است

ام البنین...

تا که دیدی بشیر را گفتی
ای بشیر از حسین من چه خبر؟
پسرانم همه فدای حسین
از ضیاء دو عین من چه خبر؟

ام البنین...

تا شنیدی حسین را کشتند
ناله‌ات از زمین، بالا رفت
جای زهرا براش ناله زدی
ناله‌ات تا به پیش زهرا رفت

ام البنین...

گریه کرد از فراق فرزندت
یادمانِ غروب عاشورا
روضه می‌خواندی از دل گودال
روضه می‌خواندی از غریبی و
روضه از سینه‌ای که شد پامال

تا که نیزه به او اصابت کرد
تیره گون آسمان عالم بود
نانجیبان مگر نمی‌دانید
این گلو، بوسه‌گاه خاتم بود

ام البنین...